معنی کلمه نالش در لغت نامه دهخدا مفهوم مترادف متضاد هم خانواده مصدر فعل مفرد جمع بن ماضی مضارع مستقبل از وبلاگ “میدونَم” پیدا کنید.
جواب این سوال:
جواب : نالش. [ل ِ] (اِمص) ناله. آواز بلند که از سوز دل برآید. (بهار عجم) (آنندراج). زاری. فریاد و گریه با بانگ. نالیدن. (از ناظم الاطباء). آه و زاری. ناله:
بدو گفت رستم که نالش چه سود
که از آسمان بودنی کار بود
فردوسی (شاهنامه ج 3 ص 1495)
نالشی چند مانده نال شده
خاک در دیده ٔخیال شده
نظامی
چنان نالید کز بس نالش او
پشیمان شد سپهر از مالش او
نظامی
آزاددلان گوش به مالش دادند
وز حرت و غم سینه به نالش دادند
جوینی
بلبلان را دیدم که به نالش درآمده بودند از درخت. (گلستان)
خلق را بر نالش من رحمت آمد چند بار
خود نگوئی چند نالد سعدی غمگین من
سعدی
شب آنجا بیفکند و بالش نهاد
روان دست در بانگ و نالش نهاد
سعدی
|| شکْوه. شکایت. گله. (از ناظم الاطباء). گلایه. اشتکاء:
چه باید نازش و نالش به اقبالی و ادباری
که تا برهم زنی دیده نه این بینی نه آن بینی
سنائی
داد مرا روزگار مالش دست جفا
با که توانم نمود نالش از این بی وفا
خاقانی
نالش بکر خاطرم ز قضاست
گله ٔ شهربانو از عُمَر است
خاقانی
نالش از آسمان کنم نی نی
کآسمان هم به نالش از خوی تست
خاقانی
– نالش زدن، نالش کردن. ناله کردن و فغان و شکایت کردن:
فریاد از آن دلی که به فریاد هر شبی
نالش بدرد از آن سر زلف دوتا زند
امیرخسرو (از آنندراج)
– نالش گرفتن، نالیدن. شروع به نالش کردن. نالیدن گرفتن. سر به ناله گذاشتن:
به هوش آمد و باز نالش گرفت
بر آن پور کشته سگالش گرفت
فردوسی.
لطفا نظرتان را در مورد این پست ارسال کنید.
